We voelen allemaal. De een wat meer, de ander wat minder. Mensen verschillen nu eenmaal heel veel van elkaar. Wat belangrijk is, is dat je hier rekening mee houdt. Niet per sé iedere minuut van de dag, maar hierop alert zijn is wel zo fijn. Voor iedereen!
Iedereen voelt anders
Als je er alert op bent dat iedereen voelt, maar dan op verschillende manieren, weet je ook dat jouw gevoel niet overeen hoeft te komen met het gevoel van de ander. Vaak is het zo dat mensen ervan uit gaan dat iedereen hetzelfde voelt en reageert op iets. Dat is zeker niet zo. Dit heeft met allerlei zaken te maken.
Ten eerste is de één gewoon gevoeliger dan de ander. Ik bedoel niet zo zeer dat de één sneller ‘geraakt’ is dan de ander, maar dat sommigen een aanraking ‘dieper’ voelen. Bijvoorbeeld dat ze alle details voelen van de kleding die ze dragen, soms zelfs zo erg dat het pijn doet. Dit kan voor een ander heel onbegrijpelijk zijn. Toch bestaat het echt! Je hoeft het niet te snappen, als je er maar begrip voor hebt dat het kan bestaan!
Ten tweede heeft iedereen andere dingen meegemaakt. Door de jaren heen bouw je dat op. Je reactie gaat afhangen van hoe je iets ervaart, maar ook hoe de omgeving erop reageert. Als er heel paniekerig gereageerd wordt zul jij dat ook sneller doen dan wanneer je omgeving heel rustig blijft. Ik heb het dan vooral over de kinderjaren. Wanneer de volwassenen en belangrijke personen om je heen in paniek zijn, dan zal dit ook wel nodig zijn. Dan is dat voor jou ook zo.
Niet voelen
Nu is het ook zo dat we vaak de vervelende dingen niet wíllen voelen. Het is niet fijn, daar willen we vanaf. Uiteindelijk kan dit helemaal niet. Op het moment dat er iets om je heen gebeurt reageer je altijd met een bepaalde eerste gedachte en een bepaald gevoel. Dit kun je niet tegenhouden.
In tweede instantie ga je hiermee verder. Je kunt er dan voor kiezen om het gevoel weg te stoppen, net of het er niet is. Of je dealt ermee. Dit klinkt nu heel simpel, maar dat is het natuurlijk niet. Je kunt een gevoel wegstoppen op dat moment, maar het zit er nog wel. Denk maar aan stof in huis: je kunt het onder de mat vegen; je ziet het niet maar het is niet weg.
Zo is dat met gevoel ook. Ook al stop je het weg, het zit nog altijd ergens in je lijf, in je brein. Je kunt het er niet uithalen. Wanneer je het niet verwerkt en het verwaarloost ervaar je meer problemen.
Stel je voor dat je graag naar een concert wilde, maar dat het uitverkocht is. Je kunt je teleurstelling best even wegstoppen, maar hij blijft er zitten. Als er dan iemand iets vraagt zul je misschien kortaf reageren, waardoor je zelfs ruzie kunt krijgen met diegene. Probleem erbij… Als je de teleurstelling erkent en dit bij de ander aangeeft, kan die daar rekening mee houden. Ook zal diegene anders reageren als hij of zij ervan af weet.
Wat kun jij doen?
Het besef dat niet iedereen hetzelfde ergens op reageert is belangrijk. Blijf steeds bij jezelf en weet dat wat jij voelt bij jou van binnen zit. Niet bij iemand anders. Als de ander zegt dat hij het ook zo voelt, zoals jij zegt, zit daar altijd nog verschil in. Al zijn het maar een paar details. Exact hetzelfde kan bijna niet. Daarvoor zit de mens te complex in elkaar.
Reageer dus niet direct boos of voel je niet aangevallen. Benoem alleen je eigen deel. Voelt de ander zich aangevallen? Benoem dan letterlijk: “ík voel me zo, dat heeft niets met jou te maken” of “kun je je voorstellen dat ik me zo voel?”. Herhaal deze laatste zin als de ander dan iets over zichzelf zegt, zoals “ik doe het ook nooit goed” of “ik heb gedaan wat ik kon”. Die reacties zijn menselijk maar hebben niets te maken met je gevoel. Soms moet je dat gewoon even kunnen zeggen.
Het is dus ook goed om alert te zijn als iemand anders zijn gevoel aangeeft. Als je echt luistert, hoor je dat diegene hierin gehoord wil worden. Hij zit niet te wachten op een weerwoord, of jouw aandeel in zijn gevoel. Kijk of je alleen op het gevoel van de ander kunt reageren – zonder oordeel!
